W ostatnich latach polskie rolnictwo, w tym produkcja warzyw, przeszły istotne zmiany strukturalne, wynikające z licznych czynników ekonomicznych, klimatycznych i politycznych. Celem tego artykułu jest kompleksowa analiza zmian w strukturze zasiewu roślin warzywnych w Polsce w latach 2018–2023, z wykorzystaniem danych Głównego Urzędu Statystycznego oraz najnowszej literatury naukowej. Szczegółowo omówiono zmiany powierzchni zasiewu różnych gatunków warzyw, takich jak: sałata, szpinak, rzodkiewka,
pomidory, papryka, cebula i marchew. Kluczowymi czynnikami mającymi wpływ na strukturę zasiewów są m.in. zmieniające się warunki klimatyczne, które wymuszają adaptację do dłuższych okresów suszy lub intensywnych opadów, a także zmieniające się zasady funkcjonowania wspólnej polityki rolnej Unii Europejskiej. Ponadto wzrost świadomości ekologicznej konsumentów oraz rosnące zapotrzebowanie na zdrową żywność, które sprzyja dynamicznemu rozwojowi upraw warzyw o krótszym cyklu wegetacyjnym, takich jak baby leaf (szpinak, rukola) czy sałata. Analiza ukazuje także wpływ technologicznego postępu na produkcję warzyw zarówno w zakresie mechanizacji zbiorów, jak i rozwoju innowacyjnych metod uprawy, np. w tunelach foliowych. Wnioski z analizy wskazują na przewidywane przyszłe kierunki rozwoju sektora produkcji warzywnej, w tym wzrost znaczenia rolnictwa ekologicznego i lokalnej produkcji na potrzeby rynku krajowego.
Zasady cytowania